مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

به‌وسيله عمل با گيرنده‌هاى اوپيوئيد در سطح نخاع انتقال ايمپالس‌هاى درد را تضعيف مي‌کند.

درد شديد حاد و مزمن، آمادگى پيش از بيهوشي، تنگي‌نفس نارسائى حاد بطن چپ، ادم ريوى و درد ناشى از MI.

بالغين: تزريق عضلانى يا زيرجلدى ۱۵ـ۴ mg هر ۴ ساعت برحسب نياز، ۳۰ـ۱۰ mg خوراکى هر ۴ ساعت برحسب نياز فرم پيوسته رهش هر ۸ تا ۱۲ ساعت؛ ۲۰ـ۱۰ mg مقعدى هر ۴ ساعت برحسب نياز؛ تزريق وريدى ۱۰ـ۴ mg که در ۵ـ۴ ml آب تزريقى رقيق شده است و در مدت ۵ دقيقه تزريق مي‌شود.
کودکان: تزريق زيرجلدى ۲/۰ـ۱/۰ mg/kg هر ۴ ساعت، حداکثر تا ۱۵mg.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، اعتياد (مخدر)، خونريزي، آسم برونشيال، افزايش فشار داخل مغزي.

دستگاه عصبى مرکزي: خواب‌آلودگي، سرگيجه، منگي، سردرد، تخدير، سرخوشي.
گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، يبوست، کرامپ، فشار مجارى صفراوي.
ادرارى تناسلي: افزايش برون‌ده ادراري، سوزش ادرار، احتباس ادراري.
پوستي: راش، کهير، کبودي، برافروختگي، تعريق، خارش.
چشم، گوش، حلق و بيني: وزوز گوش، تارى ديد، ميوز، دوبيني.
قلبى عروقي: طپش قلب، براديکاردي، تغيير در فشارخون.
تنفسي: تضعيف تنفسي.

در افراد معتاد، حاملگى (در گروه B قرار دارد) شيردهي، MI (حاد)، بيمارى قلبى شديد تضعيف تنفسي، بيمارى کبدي، کليوي، بچه‌هاى کوچکتر از ۱۸ سال بااحتياط مصرف شود.

مصرف همزمان بنزوديازپين‌ها و الکل باعث تشديد اثر سداتيو مي‌شوند؛ مصرف MAOI باعث تشديد خطر بحران فشارخون مي‌شود؛ فنوتيازين‌ها ممکن است باعث کاهش اثر ضد درد آن مي‌شوند.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ نسبت I&O: کاهش برون‌ده را چک کنيد؛ ممکن است نشانه احتباس ادرارى باشد.
توصيه‌ها:
ـ تزريق وريدى بعد از رقيق‌سازى با ۵ml از محلول سازگار؛ ۱۵mg يا کمتر در مدت ۵ـ۴ دقيقه تجويز نمائيد؛ از لوله Y يا شيرسه‌راه استفاده کنيد؛ مي‌توان دارو را به محلول IV اضافه کرد.
ـ مصرف دارو با ضداستفراغ در صورت بروز تهوع و استفراغ.
ـ مصرف دارو در شروع بازگشت درد، فاصله دوزها را برحسب پاسخ بيمار تنظيم کنيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ در ظروف تيره و در دماى اطاق نگهدارى کنيد.
ـ در هنگام حرکت به بيمار کمک شود.
ـ اقدامات حفاظتى مانند نرده‌هاى کنار تخت، چراغ شب‌خواب، زنگ اخبار که به آسانى در دسترس باشد.
ارزيابى باليني:
پاسخ درماني: کاهش درد.
تغييرات دستگاه عصبى مرکزي: سرگيجه، خواب‌آلودگي، توهم، سرخوشي، از دست دادن هوشياري، واکنش مردمک.
واکنش آلرژيک: راش، کهير.
اختلال عملکرد تنفسي: تضعيف تنفسي، ويژگي، تعداد و ريتم نفس؛ در صورتي‌که تعداد تنفس کمتر از ۱۰ دقيقه است به پزشک اطلاع دهيد.
نياز به درمان درد، وابستگى رواني.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ گزارش کردن هر نوع علامت مربوط به تغييرات CNS و اکنش‌هاى آلرژيک.
ـ در صورت مصرف طولاني‌مدت امکان ايجاد وابستگى وجود دارد.
ـ علائم محروميت ممکن است به‌وجود آيند: تهوع و استفراغ، کرامپ، تب، غش، بي‌اشتهائي.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: آميلاز.
درمان مصرف بيش از حد دارو: نارکان ۸/۰ـ۲/۰ تزريقي، مايعات وريدي، وازوپرسور.