مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

كاهنده pH ادرار، با آزادكردن يون‌هاى هيدروژن و كلر در خون و مايع خارج سلولى باعث كاهش pH و اصلاح آلكالوز مي‌شود.

آلكالوز (متابوليك)، اسيدي‌كنندۀ سيستميك و ادراري، خلط‌آور، مُدر در ادم قبل از قاعدگي، و بيمارى مه‌نيير.

به‌عنوان اسيدى كننده و ديورتيك:
بالغين: خوراكى 4 تا 12g/day در دوزهاى منقسم هر 6 ساعت.
بچه‌ها: خوراكى 75mg/kg/day در دوزهاى منقسم هر 6 ساعت.
خلط‌آور:
بالغين: 250 تا 500mg، خوراكى هر 4-2 ساعت برحسب نياز.
ادم قبل از قاعدگي:
روزانه، 3gr در دوزهاى منقسم از راه خوراكى به‌مدت 5-4 روز قبل از قاعدگي.
بيمارى مه‌نيير:
روزانه 3gr در 6 دوز منقسم همراه غذا به‌مدت 3 روز. سپس دارو را براى 2روز قطع مي‌كنيم و چنين دوره درمانى را به‌دلخواه تكرار مي‌كنيم.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، بيمارى شديد كبدي، بيمارى شديد كليوي.

دستگاه عصبى مركزي: خواب‌آلودگي، سردرد، حواس‌پرتي، تحريك، لرزش، پرش عضلاني، هيپررفلكسي، تتاني، تغييرات EEG.
قلبى عروقي: براديكاردي، ديس‌ريتمي.
ادرارى تناسلي: وجود قند در ادرار، تشنگي.
گوارشي: تحريك معده، تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، اسهال.
تنفسي: آپنه، تنفس نامنظم، هيپرونتيلاسيون.

در بيمارى شديد تنفسي، ادم قلبي، نوزادان، و در حاملگى (گروه C) با احتياط مصرف شود.

خطر کريستالورى با مصرف همزمان آمينوساليسيليک اسيد وجود دارد، باعث افزايش دفع ادرارى متادون، افدرين، آمفتامين، فلکاينيد، مگزيلتين و کاهش دفع ادرارى سولفونيل اوره‌ها و ساليسيلات مي‌شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ آهنگ، تعداد و عمق تنفس، در صورت وجود هرگونه ناهنجارى که ممکن است نشان‌دهنده اسيدوز باشد، پزشک را مطلع کنيد.
ـ الکتروليت‌ها، کلر، دي‌اکسيد کربن، قبل و در زمان درمان.
ـ pH ادرار، ميزان دفع ادرار، گلوکز ادرار، وزن مخصوص ادرار در زمان شروع درمان.
ـ نسبت I&O: هرگونه افزايش يا کاهش شديد در اين مقدار را گزارش کنيد.
توصيه‌ها:
ـ در صورت ايجاد علائم گوارشى با غذا مصرف شود.
ـ در صورت استفاده به‌عنوان خلط‌آور با آب مصرف شود، با شير و ساير ترکيبات قليائى سازگار نيست.
ارزيابى باليني:
از لحاظ علائم CNS: سردرگمي، پرش عضلات، هيپررفلکسي، تحريک‌شدن، سردرد که مي‌توانند نشانگر مسموميت با آمونيوم باشند.
هيپرگليسمى و گليکوزوري: مخصوصاً در بيماران ديابتي.
ديس‌ريتيم قلبي.
از لحاظ علائم تنفسي: هيپرونتيلاسيون.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ افزايش پتاسيم غذا: با استفاده از موز، پرتقال، شهد گياهان، اسفناج، و خشک شده ميوه‌ها، طالبي، خربزه، شير، گوجه‌فرنگي، سيب‌زميني، کدوى زمستاني.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: آمونيوم خون، ALT, AST.
کاهش: منيزيوم سرم، اوروبيلينوژن ادراري.