مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با رقابت با كلسيم در نشستن بر روى محل‌هاى غشاى عصب انتقال سديم از وراى غشاء را كنترل مي‌كند. كاهش فاز دپلاريزاسيون پتانسيل عمل.

بي‌حسى اپي‌دورال، مهار عصب محيطي، بي‌حسى لومبار.

بسته به روش بي‌حسي، تفاوت‌هائى دارد.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، بچه‌هاى زير 12 سال، سالمندان، بيمارى شديد كبدي.

دستگاه عصبى مركزي: اضطراب، بي‌قراري، تشنج، از دست دادن هوشياري، خواب‌آلودگي، عدم آگاهى به زمان و مكان، لرز، ترمور.
قلبى عروقي: دپرسيون ميوكارد، ايست قلبي، آريتمي، براديكاردي، هيپوتانسيون، هيپرتانسيون، براديكاردى كشنده.
گوارشي: ‌تهوع، استفراغ.
چشم، گوش، حلق و بيني: تارى ديد، وزوز گوش، تنگى مردمک.
پوستي: راش، کهير، واکنش آلرژيک، ادم، سوزش، تغيير رنگ پوست در محل تزريق، نکروز بافتي.
تنفسي: آسم وضعيتي، ايست تنفسي، آنافيلاکسي.

در سالمندان، آلرژى شديد داروئي، در حاملگى (گروه C) با احتياط مصرف شود.

مصرف همزمان اپي‌نفرين، ايزوپروترنول يا ارگونوين باعث تشديد خطر هيپرتانسيون و CVA مي‌شود با مصرف همزمان با فنوتيازين‌ها، TCA و MAOI سبب هيپوتانسيون يا هيپرتانسيون مي‌شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ فشار خون، نبض و تنفس در زمان درمان.
ـ تون قلبى بچه در صورتي‌که اين دارو در زمان زايمان استفاده شده باشد.
توصيه‌ها:
ـ وسايل احياء مريض را در دسترس داشته باشيد.
ـ از مصرف محلول ضدعفوني‌کننده حاوى فلزات سنگين براى ضدعفونى محل تزريق خوددارى کنند زيرا باعث تحريک موضعى شديد مي‌شود.
ـ افزودن آدرنالين به دارو خطر جذب سيستميک را گم کرده و اثر دارو را طولاني‌تر مي‌کند.
ـ از دارو بدون مواد نگهدارنده و فقط براى بي‌حسى لومبار و اپي‌دورال استفاده کنيد.
ـ تزريق دارو به‌ نواحى با پرفوزيون خونى ضعيف مانند انگشتان يا آلت ممکن است منجر به ايسکمى و گانگرن شود و بايد با احتياط صورت گيرد.
روش تهيه / تجويز:
ـ از محلول تازه آن استفاده کنيد، قسمت‌هاى بدون استفاده را دور بريزيد.
ارزيابى باليني:
پاسخ درماني: ايجاد بي‌حسى لازم براى کار مورد نظر.
واکنش‌هاى سيستميک (ناخواسته): تا ۳۰ دقيقه پس از تجويز دارو اتفاق افتاده و در کودکان و سالمندان بارزتر است.
عوارض عصبي: شامل دو مرحله تحريک عصبى (هيجان، بي‌قراري) و تضعيف عصبى (افت سطح هوشياري، خواب‌آلودگي، ايست تنفسي) است، علائم تضعيف عصبى مثل خواب‌آلودگى بارزتر است (مخصوصاً در کودکان و پيران).
واکنش‌هاى آلرژيک: راش، کهير، خارش.
وضعيت‌هاى قلبي: الکتروکارديوگرام براى بررسى آريتمي، نبض و فشارخون در زمان بي‌حسي.
درمان مصرف بيش از حد دارو: بازگذاشتن راه هوائى با دادن اکسيژن، استفاده از تنگ‌کننده‌هاى عروقي، دادن مايعات به‌صورت وريدي، دادن داروهاى ضدتشنج در صرع.