مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

برروى مسير سروتونين در دستگاه عصبى مركزى تأثير مي‌كند و باعث كاهش متابوليت سروتونين در CSF مي‌شود.

درمان كمكى و كوتاه‌مدت در چاقى اگزوژن، موارد تثبيت‌نشده مانند كودكان مبتلا به اوتيسم با سطح سروتونين خونى بالا.

بالغين: 20mg خوراكى قبل از غذا حداكثر تا 40mg سه‌بار در روز.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به آمين‌هاى مقلد سمپاتيك، گلوكوم سوءاستفاده از دارو، بيمارى قلبي، الكليسم، بچه‌هاى كم‌تر از 12 سال، افزايش فشارخون، پركارى تيروئيد، ارتريواسكلروز شديد.

خوني: تضعيف مغز استخوان، لكوپني، گرانولوسيتوز.
عوارض متفرقه: ريزش مو، گُرگرفتگي، تب.
چشم، گوش، حلق و بيني: ميدرياز، تارى ديد.
دستگاه عصبى مركزي: بي‌خوابى و پرگوئي، سرگيجه، خوا‌ب‌آلودگي، سردرد، تحريك‌پذيري، گيجي، تغييرات خلقي، اضطراب ضعف، روياهاى واضح، افسردگي، خستگي، بي‌حالي، اوفوريا، لرزش.
گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، خشکى دهان، اسهال، يبوست، درد شکمي.
ادرارى تناسلي: ناتوانى جنسي، تغيير ميل جنسي، تکرر ادرار، سوزش ادرار.
قلبى عروقي: طپش قلب، تاکيکاردي، افزايش يا کاهش فشار خون، اختلال ريتم، هيپرتانسيون، ريوي.
پوستي: کهير، راش، سوزش، تعريق، لرز، تب، اريتم.

در ديابت شيرين، فشارخون بالا، افسردگي، حاملگى در گروه C قرار دارد، شيردهى با احتياط مصرف شود.

مصرف داروهاى خواب‌آور و آرام‌بخش و الکل باعث تضعيف تنفسى مي‌شود؛ بيهوش‌کننده‌هاى عمومى باعث تشديد خطر آريتمى مي‌شود؛ مصرف همزمان با فورازوليدون و تا ۱۴روز پس از قطع MAOI احتمال کريز فشارخون همراه است.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ علائم حياتى و فشار خون، زيرا اين دارو مي‌تواند اثر ترکيبات ضدفشارخون را مهار کند، بيماران قلبى را دائماً کنترل کنيد.
ـ U/A, CBC و در ديابتي‌ها: قندخون و قند ادرار؛ ممکن است به تغيير انسولين مصرفى نياز پيدا لازم شود، زيرا خوردن غذا کاهش مي‌يابد.
ـ قد، ميزان رشد در بچه‌ها؛ ميزان رشد ممکن است کاهش يابد.
توصيه‌ها:
ـ حداقل ۶ ساعت قبل از خواب مصرف شود تا باعث بي‌خوابى نگردد.
ـ فقط در صورتى از دارو براى چاقى استفاده کنيد که بيمار برروى يک رژيم کاهش وزن قرار دارد مانند تغيير جيره غذائى و ورزش.
ـ بدون استفاده از متدهاى ديگر ممکن است مقاومت داروئى ايجاد شود و وزن کاهش نمي‌يابد، دارو را ۱ ساعت قبل از غذا مصرف کند.
ـ براى خشکى دهان از آب‌نبات، آدامس و مزمزه کردن مکرر آب استفاده کنيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ بلع خوراکى دارو را کنترل کنيد.
ارزيابى باليني:
وضعيت رواني: خلق، خوي، احساس، تحريک، بي‌خوابي؛ حالت تهاجمى ممکن است ايجاد شود.
وابستگى فيزيکي: نبايستى براى مدت طولانى استفاده شود.
مصرف دارو بايد به‌تدريج قطع شود، بعد از استفاده طولاني‌مدت مقاومت داروئى ايجاد مي‌شود.
علائم محروميت از دارو: سردرد، تهوع، استفراغ، درد عضلاني، ضعف.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ دارو بيش از مقدار تجويز شده مصرف نشود.
ـ مصرف کافئين (قهوه، چاي، کولا، شکلات) را کاهش دهند زيرا ممکن است تحريک‌پذيرى را افزايش دهد.
ـ اجتناب از داروهاى OTC مگر با اجازه پزشک.
ـ مقدار دارو را در طول چند هفته کاهش داده و سپس قطع کند وگرنه افسردگي، افزايش خواب و بي‌حالى ايجاد مي‌شود.
ـ از مصرف الکل خوددارى شود.
ـ اجتناب از فعاليت‌هاى آسيب‌زا تا زمانى که بيمار در وضعيت ثابتى از نظر درمان قرار گيرد.
ـ به مقدار کافى استراحت کند زيرا بيماران در پايان روز احساس خستگى بيشترى مي‌کنند.
درمان مصرف بيش از حد دارو: تجويز مايعات، لاواژ معدي، دياليز صفاقى يا خوني، ضدفشار خون در صورت بالا رفتن فشارخون، کلريد آمونيوم براى افزايش دفع.