مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با تسریع گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز کبدی باعث افزایش قند خودن می‌شود. هم‌چنین دارای اثرات اینوتروپیک برمیوکارد و اثر شل‌کننده بر عضلات صاف می‌باشد.

درمان هیپوگلیسمی در بیماران دیابتی فاقد هوشیاری، شل کردن عضلات صاف دستگاه گوارش برای بررسی دقیق رادیولوژیک، تشخیص اسنولینوما و موارد تثبیت نشده مانند اورژانس‌های قلبی-عروقی، اختلالات گوارشی همراه با اسپاسم، غلبه بر اثرات کاردیوتوکسیک داروهائی مانند بتابلاکرها و ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای.

هیپوگلیسمی:
بالغین: 1-0/5 میلی‌گرم (1-0/5 u) از راه وریدی، عضلانی، یا زیرجلدی، در صورت نیاز همین دوز را نبرای 2-1 بار دیگر تکرار کنید.
تشخیص انسولینوما:
بالغین: 1-2 میلی‌گرم (2-1 U) به‌صورت عضلانی، یا 2-0/25 میلی‌گرم (2-0/25 U)، به‌صورت وریدی.
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به دارو یا ترکیبات پروتئینی آن، حاملگی (گروه B) شیردهی

تهوع، استفراغ، هیپرگلیسمی، هیپوکالمی، آلرژی، سندرم استیون - جانسون.

فئوکروموسایتوما.

ملاحظات پرستاري:
توصيه‌ها:
ـ از مخلوط کردن دارو با محلول سالين، محلول‌هائى با ۵/۹ـ۳ pH و حتي‌الامکان هر داروى ديگر به‌دليل احتمال تشکيل رسوب خوددارى کنيد (pH دارو ۳ـ۵/۲ است).
ـ محلول دارو را در يخچال و دماى ۸ـ۲ درجه سانتي‌گراد حداکثر به‌مدت ۳ ماه نگهدارى کنيد. پودر خشک (Lyophilized) دارو در دماى اتاق پايدار است.
ـ پس از تبديل پودر دارو به فرم محلول فوراً آن را مصرف کنيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ هر واحد ۱mg از دارو را با ۱ml حلال همراه آن رقيق کرده تزريق داخل وريدى را همراه با دکستروز ۵% انجام دهيد.
ارزيابى باليني:
ـ بيمار مي‌بايست طى ۱۰ـ۵ دقيقه پس از تزريق دارو از کوماى هيپوگليسميک خارج شود. در صورتي‌که بيمار به گلوکاگون پاسخ ندهد از گلوکز هيپرتونيک وريدى استفاده کنيد.
ـ توجه داشته باشيد که کوماى هيپوگليسميک طولانى منجر به آسيب مغزى غيرقابل برگشت مي‌شود.