مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

مهار گیرنده‌های استیلکولین در سیستم عصبی خودکار ترشح اسید را در معده کنترل می‌کند.

کاهش ترشحات قبل از جراحی، برگرداندن مهار عصبی-عضلانی، بیماری اولسرپپتیک، سندرم رودۀ تحریک‌پذیر (IBS)

قبل از جراحی برای بازگشت بلوک عصبی-عضلانی:
بالغین: ۲/۰ mg دارو به‌صورت وریدی همراه با 1mg نئوستیگمین یا 5mg پیریدوستیگمین نیم تا یک ساعت قبل از جراحی.
بچه‌های 12-2 سال: تزریق عضلانی ۰۰۴/۰ـ۰۰۲/۰ mg/Ib.
بچه‌های کم‌تر از 2 سال: تزریق عضلانیmg/Ib ۰/۰۰۴.
اولسرپپتیک:
بالغین: 2-1 mg سه بار در روز (حداکثر 8mg/day) که سپس به 1mg دوبار در روز کاهش می‌یابد؛ یا ۲/۰ـ۱/۰ ميلي‌گرم به‌صورت عضلانی یا وریدی 4-3 بار در روز.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، گلوکوم با زاويه تنگ، مياستنى گراويس، انسداد گوارشى ادراري، بچه‌هاى کوچک‌تر از ۳ سال، تاکيکاردي، ايسکمى ميوکارد، بيمارى کبدي، کوليت اولسرو، مگا کولون توکسيک.

پوستی: کهیر، واکنش‌های آلرژیک.
متفرقه: مهار شیردهی، احتقان بینی، کاهش تعریق.
دستگاه عصبی مرکزی: گیجی، اضطراب، بی‌قراری، تحریک‌پذیری، توهم، هذیان، سردرد، تخدیر، افسردگی، ناهماهنگی، سرگیجه، بی‌حالی، گرگرفتگی، ضعف.
چشم، گوش، حلق و بینی: تاری ديد، ترس از نور، گشادگى مردمک، اشکال در بلع، افزايش فشار داخل چشم، ميدرياز، فلج تطابق.
قلبى عروقي: طپش قلب، تاکيکاردي، کاهش فشار خون وضعيتي، براديکاردى پارادوکس.
گوارشي: خشکى دهان، يبوست، تهوع، استفراغ، ناراحتى شکمي، ايلئوس پاراليتيک، تغيير احساس مزه.
ادرارى تناسلي: تأخير در جريان ادرار، احتباس ادراري، ناتوانى جنسي.

در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، پيري، شيردهي، هيپرتروفى پروستات، بيمارى کليوي، CHF، بيمارى ريوي، پرکارى تيروئيد با احتياط مصرف شود.

مصرف TCA، فنوتيازين‌ها، آنتي‌هيستامين‌ها، کينيدين، ديزوپيراميد، پروکائين آميد و آمانتادين باعث تشديد عوارض آنتي‌کولينرژيک مي‌شوند.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ نسبت I&O: احتباس به‌طور شايعى باعث کاهش برون‌ده ادارى مي‌شود.
توصيه‌ها:
ـ تزريق وريدى داروى رقيق شده با استفاده از لوله Y شکل يا شير سه‌راه که ۲/۰ mg يا کم‌تر دارو را در طى ۲ـ۱ دقيقه تزريق مي‌کند.
ـ دوز تزريقى را در وضعيت خوابيده به يک طرف تجويز کنيد تا باعث کاهش فشار خون وضعيتى نشود.
ـ براى کاهش علائم گوارشى مي‌توان دارو را با غذا مصرف نمود و همراه آن از مايعات ديگر غير از آب مي‌توان استفاده کرد.
ـ دوز تزريقى به آهستگى تجويز شود و تا يک ساعت بعد از آن در بستر مانده و علائم حياتى چک شود.
ـ تزريق بعد از چک کردن دقيق دوز صورت گيرد زيرا افزايش جزئى در دوز دارو نيز مي‌تواند سبب مسموميت شود.
روش تهيه / تجويز:
ـ دارو را در دماى اطاق نگهدارى کنيد.
ـ آب‌نبات سفت، نوشيدني‌هاى مکرر و آدامس بدون شيرينى براى کاهش خشکى دهان.
ارزيابى باليني:
تأخير ادراري، احتباس ادراري: در صورت ايجاد احتباس مثانه را لمس کنيد.
يبوست در صورت ايجاد، حجم غذا، مقدار مايعات را افزايش داده و بيمار ورزش کند.
تحمل نسبت به درمان طولاني‌مدت؛ ممکن است لازم شود دوز دارو تغيير کرده يا افزايش يابد.
وضعيت عقلي: خلق و خوي، تضعيف دستگاه عصبى مرکزي، بدتر شدن علائم روانى در ابتداى درمان.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ مصرف دارو را به‌طور ناگهانى قطع نکند بلکه در طى يک هفته آن را کاهش داده و سپس قطع نمايد.
ـ به‌خاطر ايجاد خواب‌آلودگى از رانندگى و انجام کارهائى که نياز به هوشيارى کامل دارند بپرهيزد.
ـ از مصرف داروهاى بدون نسخه مثل: ترکيبات ضدسرفه، داروهاى ضد سرماخوردگى حاوى الکل، و آنتي‌هيستامين‌ها، مگر با نظارت پزشک پرهيز شود.