از بریج و ایمپلنت هر دو برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شود.

برای انجام بریج ابتدا، دندانپزشک دندان های مجاور را بر اساس اندازه ای که می خواهد ترش می دهد. زیرا دندان های مجار برا قرار گرفتن در زیر روکش باید کوچک شوند. اگر دندان ها مجاور کوتاه باشند، دندانپزشک برای بلند کردن آنها باید جراحی لیفت لثه یا پریودنتال انجام دهد. در این صورت بعد از جراحی دندان ها تراش می خورند. سپس از فک مربوطه، قالب برای ساخت بریج تهیه می شود. از این قالب در لابراتوار بریج از جنس پرسلین ساخته می شود. البته بریج در جنس های مختلف است و بر اساس جنس قیمت گذاری می شود. در مدت ساخت قالب معمولا یک پروتز و بریج موقت برای دندان ها گذاشته می شود. 

اما ایمپلنت روشی دائمی است و گاهی ممکن است تا آخر عمر دندان ایمپلنت شده برای شما باقی بماند.

به وضوح نمی توان گفت کدام یک از این روش ها برای جایگزینی دندان از دست رفته بهتر است. اما اغلب دندانپزشکان ایمپلنت را به بریج ترجیح می دهند. در بریج برای آنکه دو دندان یا یک دندان مانند پل عمل کنند، نیاز به تراش آنها است. تراشیدن دندان سالم به هیچ عنوان توصیه نمی شود. دندان وقتی تراشیده شود بیشتر در معرض پوسیدگی قرار می گیرد. همچنین وقتی که روی آن روکش گذاشته شود، مستعد پوسیدگی می شود. اما برای انجام ایمپلنت فقط جای خالی دندان درگیر است و نیازی به تراشیدن دندان های مجاور نیست. ایمپلنت اگر به استخوان فک متصل نشود، دندانپزشک مجبور است از روش های دیگر جایگزینی استفاده کند. 

قیمت ایمپلنت نیز در مقابل بریج بسیار بیشتر است. اما به هر حال روشی مطمئن و کارآمد برای جایگزین کردن دندان از دست رفته می باشد.

دندانپزشکی شبانه روزی دکتر بالوی پور