مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با اثر روى اپي‌تليوم لوله‌اى کليه، بازجذب آب را تقويت مي‌کند، باعث انقباض عروقى مي‌شود.

ديابت بي‌مزه (غيرکليوى و غير سايکوژنيک)، اتساع شکم بعد از عمل جراحي، خونريزى از واريس‌هاى مري.

بالغين: عضلانى / زيرجلدى ۱۰ـ۵ واحد دو الى چهار بار در روز (۶۰ـ۲۰ U/day) در صورت نياز، عضلانى / زيرجلدى ۵ـ۵/۲ واحد از محلول روغنى هر ۳ـ۲ روز براى درمان مزمن.
اتساع شکم:
بالغين: عضلانى ۵ واحد، در صورت نياز هر ۴ـ۳ساعت به مقدار ۱۰ واحد افزايش داده مي‌شود (آبي)، يا ۱۵ـ۵ U دو ساعت و نيم قبل از اقدام تشخيصي.
خونريزى گوارشي:
بالغين: ۱ـ۱/۰ U/min در DW5% يا نرمال سالين به‌صورت وريدى با سرعت ۴/۰ـ۲/۰ U/min (حداکثر U/min ۰/۹)
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، نفريت مزمن، بيمارى ايسکميک قلب، PVC، طى مرحله اول زايمان.

چشم، گوش، حلق و بيني: تحريک بيني، احتقان، رينيت
دستگاه عصبى مرکزي: خواب‌آلودگي، سردرد، بي‌حالي، گرگرفتگي.
ادراري‌تناسلي: درد فرج.
گوارشي: تهوع، سوزش سردل، دل‌پيچه.
قلبي‌عروقي: افزايش فشارخون.
عوارض ديگر: ترمور، تعريق، سرگيجه، کهير، انقباض برونشيال.

در بيمارى شريان کرونر، حاملگى (در گروه C قرار دارد) بااحتياط مصرف شود.

دمکلوسايکلين، اپي‌نفرين، هپارين، ليتيوم، و فني‌توئين باعث کاهش اثر دارو مي‌شوند؛ گوانيتيدين و نئوستيگمين باعث تشديد اثر وازوپرسورى دارو مي‌شوند؛ کلوفيبرات، کاربامازپين، کلرپروپاميد و ديورتيک‌هاى تيازيدى باعث تشديد فعاليت ضدادرارى مي‌شوند.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ هنگامي‌که دارو وريدى يا عضلانى داده مي‌شود، نبض و فشارخون را بررسى کنيد.
ـ نسبت I&O، وزن روزانه و ميزان خيز را در اندام‌ها بررسى کنيد در صورت احتباس شديد آب مي‌توان ديورتيک تجويز نمود.
ارزيابى باليني:
پاسخ‌درماني: از بين رفتن تشنگى شديد، کاهش برون‌ده ادراري، اسمولاليته.
مسموميت با آب: بي‌حالي، تغييرات رفتاري، عدم آگاهى به زمان و مکان، تحريک‌پذيرى عصبى عضلاني.