مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

از برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سرتونین در انتهاهای عصبی جلوگیری کرده و بدین ترتیب اثر آنها را در سلول‌های عصبی افزایش می‌دهد.

افسردگی، شب ادراری در بچه‌ها اختلالات اضطرابی، وسواس، دردهای مزمن.

بالغین: 100-75 mg در روز، خوراکی یا عضلانی در دوزهای منقسم که می‌تواند 50-25 mg تا 200 mg به آن افزوده شود ولی نباید از 300mg در روز تجاوز کند، دوز روزانه را می‌توان قبل از خواب تجویز کرد.
کودکان: 75-25 mg خوراکی در روز (حداکثر تا 5mg/kg/day)
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط به ضدافسردگي‌هاى سه حلقه‌اي، مرحله بهبودى انفارکتوس ميوکارد، اختلالات تشنجي، هيپرتروفى پروستات.

خونی: آگرانولوسیتوز، ترومبوسیتوپنی، ائوزینوفیلی، لکوپنی.
دستگاه عصبی مرکزی: سرگیجه، خواب‌آلودگی، منگی، سردرد، اضطراب، ترمور، تحریک، ضعف، بی‌خوابی، کابوس شبانه، علائم خارج هرمی (در زمان پیری) افزایش علائم روانی، بی‌حسی.
گوارشی: اسهال، خشکی دهان، تهوع، استفراغ، ايلئوس پاراليتيک، افزايش اشتهاء، کرامپ، ناراحتى در ناحيه اپيگاستر، يرقان، هپاتيت، استوماتيت.
ادرارى تناسلي: احتباس ادراري، نارسائى حاد کليه.
پوستي: راش، کهير، تعريق، خارش، حساسيت به نور.
قلبى عروقي: کاهش فشارخون اورتواستاتيک، تغييرات ECG، تاکيکاردي، افزايش فشارخون، طپش قلب.
چشم، گوش، حلق و بيني: تارى ديد، وزوز گوش، ميدرياز.

در اقدام به خودکشي، افسردگى شديد، افزايش فشار داخل چشم، گلوکوم با زاويه تنگ، احتباس ادراري، بيمارى قلبي، کبدي، پرکارى تيروئيد، درمان با الکتروشوک، جراحى انتخابي، پيري، حاملگى (در گروه C قرار دارد) با احتياط مصرف شود.

مصرف همزمان MAOI سبب بروز برافروختگي، هيپيرپيرکسي، تاکي‌کاردي، و کريز هيپرتانسيو مي‌شود، مصرف مواد مخدر و خواب‌آور باعث ازدياد تضعيف CNS مي‌شود، داروهاى آنتى هيپرتانسيو باعث تشديد تضعيف CNS مي‌شوند؛ سايمتيدين باعث کاهش متابوليسم دارو و افزايش سطح آن مي‌شود، متيل فنيدات باعث مهار متابوليسم و افزايش سميت آن مي‌شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ فشار خون (خوابيده و ايستاده) و نبض هر ۴ ساعت؛ در صورتي‌که فشار سيستوليک کمتر از ۲۰mmHg است از ادامه مصرف دارو خودداى کرده و به پزشک اطلاع دهيد.
ـ در بيمار مبتلا به ناراحتى قلبى عروقى هر ۴ ساعت علائم حياتى را چک کنيد.
ـ آزمايشات خوني: CBC، لکوسيت با افتراق گلوبولى و آنزيم‌هاى قلبى در درمان طولانى مدت.
ـ آزمايشات کبدي: ALt, ASt, بيليروبين، کراتينين.
ـ اندازه‌گيرى وزن به‌طور هفتگي، اشتهاء ممکن است افزايش يابد.
ـ ECG از نظر صاف شدن موج T، بلوک شاخه‌اي، بلوک AV، و اختلالات ريتم در بيماران قلبي.
توصيه‌ها:
ـ افزايش مايعات و حجم غذا در صورت وجود يبوست و احتباس ادراري.
ـ مصرف دارو با غذا يا شير در صورت بروز علائم گوارشي.
ـ در صورتي‌که تجويز زياد از حد در طى روز به‌وجود مي‌آيد، دارو را در زمان قبل از خواب تجويز کنيد، مي‌توان تمام دوز را قبل از خواب مصرف کرد و افراد پير ممکن است دوز يک‌بار در روز دارو را تحمل نکنند.
ـ استفاده از آدامس، آب‌نبات سفت يا جرعه‌هاى مکرر آب در صورت وجود خشکى دهان.
ـ دارو را در ظروف محکم و در دماى اطاق نگهدارى و از انجماد آن بپرهيزيد.
ـ به‌خاطر ايجاد سرگيجه و خواب‌آلودگى در شروع درمان، در موقع حرکت کردن به بيمار کمک کنيد.
ـ امکانات رفاهى شامل نرده حفاظ در ابتدا براى بيماران پير فراهم شود.
ـ بلعيدن دوز خوراکى دارو را کنترل کنيد.
ارزيابى باليني:
علائم اسکتراپيراميدال ابتدائاً در بيماران مسن: سفتي، ديستونى و عدم توانائى نشستن.
وضعيت رواني: خلق و خوي، احساس، تمايل به خودکشي، افزايش علائم رواني: افسردگي، سوءظن
احتباس ادراري، يبوست؛ يبوست با احتمال بيشتر در بچه‌ها ايجاد مي‌شود.
علائم محروميت: سردرد، تهوع، استفراغ، درد عضلاني، ضعف، اين علائم معمولاً زمانى ايجاد مي‌شوند که مصرف دارو به‌طور ناگهانى قطع شود.
در صورت مصرف الکل دارو را تا صبح به بيمار ندهيد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ بروز اثرات درمانى مي‌تواند ۳ـ۲ هفته طول بکشد.
ـ به‌خاطر ايجاد خواب‌آلودگي، سرگيجه و تارى ديد، رانندگى و کارهائى که نياز به هوشيارى دارند، با احتياط انجام شوند.
ـ اجتناب از مصرف الکل و ديگر تضعيف‌کننده‌هاى دستگاه عصبى مرکزي.
ـ در صورت قطع سريع مصرف طولاني‌مدت دارو ممکن است تهوع، سردرد، و بي‌حالى ايجاد شود.
ـ به‌خاطر ايجاد حساسيت به نور از کلاه لبه‌دار يا محافظ پوستى استفاده شود.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: بيلي‌روبين سرم آلکالين فسفاتاز، قند خون.
کاهش: VMA,5-HIAA، کاته کول آمين‌هاى ادراري.
درمان مصرف بيش از حد دارو: کنترل ECG، القاء استفراغ، لاواژ، ذغال فعال، تجويز داروهاى ضدتشنج.