مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با ايجاد ديواره سلولى در ارگانيسم‌ها حساس تداخل مي‌کند، بروش اسمزى ديواره سلولى را ناپايدار کرده باعث ترکيدن سلول به‌دليل فشار اسمزى مي‌شود.

عفونت‌هاى تنفسي، مخملک، بادسرخ، اوتيت مديا، پنوموني، عفونت پوست و نسج نرم، سوزاک، مؤثر بر کوکسي‌هاى گرم مثبت (استافيلوکوک‌ها، استرپتوکوک پيوژنز، استرپتوکوکوس ويريدنس، استرپتوکوکوس فکاليس، استرپتوکوکوس بويس، استرپتوکوکوس پنومونيا، کوکسي‌هاى گرم منفى (نيسرياگنوره) باسيل‌هاى گرم مثبت (باسيلوس آنتراسيس، کلستريديوم پرفرنژانس، کلستريديوم تتاني، ليستر يا مونوسيتوژنز، کورينه باکتريوم ديفتريا، باسيل‌هاى گرم منفى (اشرشياکلي، پروتئوس ميرابيليس، سالمونلا، شيگلا، انتروباکتر، اس ـ مونيليفرميس، اسپيروکت‌‌ها (ترپونما پاليدوم)، اکتينوميست‌ها.

سيفليس اوليه:
بالغين: ۴/۲ ميليون واحد در يک روز.
سيفليس مادرزادي:
در کودکان کمتر از ۲ سال: ۵۰۰۰۰u/kg در يک روز.
پروفيلاکسى از تب روماتيسمى و گلومرولونفريت:
بالغين و کودکان کمتر از ۲۷kg:
۱/۲ ميليون واحد به‌صورت عضلانى تک‌دوز در هر ماه يا ۶۰۰۰۰۰ واحد هر دو هفته.
کودکان با وزن کمتر از ۲۷kg:
۶۰۰۰۰۰ واحد عضلانى تک‌دوز.
عفونت‌هاى دستگاه تنفسى فوقانى (استرپتوکوکى گروه A):
بالغين: ۲/۱ ميليون واحد عضلانى تک‌دوز يا ۶۰۰ـ۴۰۰ هزار واحد هر ۴ـ۶ ساعت.
بچه‌هاى با وزن بيش از ۲۷kg؛ ۹۰۰ هزار واحد عضلانى تک‌دوز.
بچه‌هاى با وزن کمتر از ۲۷kg؛ ۵۰۰۰۰u/kg عضلانى تک‌دوز.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به پني‌سيلين‌ها، تشنج، پرش‌هاى عضلاني، توهم

خوني: آنمي، افزايش زمان سيلان، دپراسيون مغز استخوان، گرانولوسيتوپني
گوارشي: تهوع، استفراغ، اسهال، افزايش ALT, AST, دردشکمي، گلوسيت، کوليت
ادراري‌تناسلي: اوليگوري، پروتئينورى گلومرولونفريت
عصبي: لتارژي، اضطراب، دپرسيون، کما، تشنج، پرش‌هاى عضلاني، توهم
متابوليک: هايپرکالمي، هيپوکالمي، آلکالوز، هيپرناترمي

در حساسيت به سفالوسپورين‌ها، حاملگى (در گروه B قرار دارد)، اختلال فعاليت کليوى و کبدي، مياستني‌گراو، صرع، تب يونجه بااحتياط مصرف شود.

پروبنسيد باعث کاهش دفع کليوى و افزايش زمان اثر دارو مي‌شود. کلستيپول باعث کاهش جذب گوارشى آن مي‌شود؛ پني‌سيلين باعث کاهش اثر قرص‌هاى ضدخوراکى مي‌شود. ديورتيک‌هاى نگهدارنده پتاسيم باعث تشديد خطر هيپرکالمى مي‌شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ نسبت I&O، هماچورى و اليگورى را گزارش کنيد، زيرا پني‌سيلين در مقادير زياد نفروتوکسيک است.
ـ از آنجا که دارو در کليه‌هاى داراى عملکرد ضعيف به آهستگى ترشح مي‌شود، وجود هرگونه اشکال در سيستم کليوى بيمارى را بررسى کنيد. مسموميت در اين موارد ممکن است به‌سرعت رخ دهد.
ـ بررسي‌هاى کبدي: ALT, AST.
ـ بررسي‌هاى خوني: RBC, WBC، زمان سيلان (Bleeding Time)، هموگلوبين، هماتوکريت.
ـ بررسي‌هاى کليوي: بررسى وجود پروتئين در خون، کامل ادرار.
ـ همزمان با شروع درمان به کمک کشت‌هاى ميکروبى حساسيت به دارو را امتحان کنيد.
توصيه‌ها:
ـ براى جذب بهتر دارو را با معده خالى مصرف کنيد.
ـ بعد از بررسى حساسيت دارو در کشت ميکروبى دوره درمان را کامل کنيد.
ـ قبل از مصرف به‌صورت عضلاني، دارو را خوب تکان داده، آن را در توده‌هاى عضلانى بزرگ به‌طور عمقى تزريق کنيد. از تزريق وريدى با آسپيراسيون اجتناب ورزيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ آدرنالين، ساکشن، ست‌تراکئوستومى و تجهيزات لوله‌گذارى در ناى را قبل از مصرف دارو آماده کنيد.
ـ در صورت وجود اسهال به ميزان کافى آب به مريض برسانيد. (دو ليتر)
ـ از تست خراش براى بررسى حساسيت استفاده کنيد اين تست معمولاً وقتى استفاده مي‌شود که پني‌سيلين تنها داروى انتخابى باشد.
ـ در ظرف‌هاى محکم نگهدارى کنيد و فرم تزريق را در يخچال قرار دهيد.
ارزيابى باليني:
پاسخ درمانى را با از بين رفتن تب، قرمزي، التهاب و درناژ ارزيابى کنيد.
الگوى دفع مدفوع را قبل و در طى دوره درمان ارزيابى نمائيد.
ضايعات پوستى بعد از تجويز پني‌سيلين را که يک هفته بعد از قطع دارو ادامه يابند، مورد دقت قرار دهيد.
وضعيت تنفسي: سرعت، کيفيت، و وجود خس‌خس يا فشار درد قفسه‌سينه را مورد توجه قرار دهيد.
وجود آلرژى را قبل از درمان بررسى کنيد. واکنش نسبت به هر نوع دارو احتمال وجود حساسيت به پني‌سيلين را افزايش مي‌دهد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ پني‌سيلين خوراکى را با معده خالى و همراه با يک ليوان آب ميل نمائيد.
ـ بعد از اتمام دوره درمان شايد نياز به کشت ميکروبى باشد.
ـ گلودرد، تب، خستگى (مي‌تواند بيانگر عفونت همزمان باشد) را گزارش کنيد.
ـ اگر نسبت به پني‌سيلين حساسيت دارد، کارت هشدار پزشکى مربوطه را همراه داشته باشيد.
ـ اسهال را به پرستار گزارش دهيد.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
مثبت کاذب: گلوکز ادرار، پروتئين ادرار.
درمان حساسيت مفرط: دارو را قطع کنيد راه‌هاى هوائى را باز نگه‌داريد، از اپي‌نفرين، آمينوفيلين، اکسيژن، کورتيکوستروئيدهاى وريدى براى درمان آنافيلاکسى استفاده کنيد.