مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با ايجاد ديواره سلولى در ارگانيسم‌هاى حساس تداخل مي‌کند. به روش اسمزى ديواره سلولى را ناپايدار کرده باعث ترکيدن سلول به‌دليل فشار اسمزى مي‌شود.

آمفيزم، گانگرن، سياه‌زخم، ماستوئيديت، مننژيت، استئوميليت، پنومونيا، تتاني، عفونت مجارى ادراري، پروفيلاکسى در تب روماتيسمي، مؤثر بر کوکسي‌هاى گرم منفي، (استاف اورئوس، اس ـ پيوژن، اس ـ ويريدنس، اس ـ فکاليس. اس ـ بويس اس ـ پنومونيا) کوکسي‌هاى گرم منفى (نيسرياگنوره‌آ، نيسريامننژيتديس)، باسيل‌هاى گرم مثبت (باسيلوس آنتراسيس، کلستريديوم پرفرانژانس، کلستريديوم تتاني، کورينه باکتريوم. ديفتريا، ليستريا مونوسيتوژنز)، باسيل‌هاى گرم منفى (باکتروئيدس، F. نوکلتائوم، P. مولتوسيدا اس ـ مينور، اس ـ مونيليفرميس، اسپيروکت‌ها (ترپونما پاليدوم، T پونته‌‌آ، B. رکورنتيس، L. ايکتروهموراژيا، اکتينوميست‌ها.

عفونت‌هاى خفيف تا متوسط:
بالغين و کودکان: ۱،۲۰۰،۰۰۰ـ۶۰۰،۰۰۰ واحد به‌طور عضلانى در يک تا دو دوز در روز براى ۱۴ روز.
نوزادان تازه متولدشده: ۵۰،۰۰۰U/kg به‌صورت عضلانى يک‌بار در روز.
سوزاک:
بالغين و کودکان بزرگتر از ۱۲ سال: ۸/۴ ميليون واحد به‌طور عضلانى در دو تزريق به‌فاصله ۳۰ دقيقه بعد از تجويز يک گرم پروبنسيد.
سيفليس:
بالغين: سيفليس اوليه، ثانويه و مخفي: روزانه ۶۰۰،۰۰۰U عضلانى به‌مدت ۸ روز؛ سيفليس مرحله سوم و سيفليس عصبي، روزانه ۶۰۰،۰۰۰U به‌صورت عضلانى به‌مدت ۱۵ـ۱۰ روز.
کودکان: ۱،۰۰۰،۰۰۰ ـ ۵۰۰،۰۰۰ U/m2 عضلانى يک‌بار در روز.
پنومونى (پنوموکوکي):
بالغين و کودکان بزرگتر از ۱۲ سال: ۴۰۰ـ۳۰۰ هزار واحد به‌طور عضلانى هر ۱۲ـ۶ ساعت.
موارد منع مصرف: حساسيت به پني‌سيلين‌ها يا پروکائين، نوزادان تازه متولدشده.

خوني: آنمي، افزايش زمان سيلان، دپرسيون مغز استخوان، گرانولوسيتوپني.
گوارشي: تهوع، استفراغ، اسهال، افزايش ALT, AST, درد شکمي، گلوسيت، کوليت.
ادرارى تناسلي: اوليگوري، پروتئينوري، گلومرولونفريت.
عصبي: لتارژي، هالوسيناسيون، اضطراب، دپرسيون، کما، تشنج، پرش‌هاى عضلاني.
متابوليک: هايپرکالمي، هيپوکالمي، آلکالوز، هيپوناترمي.

در حساسيت به سفالوسپورين‌ها، حاملگى (در گروه B قرار دارد) بااحتياط مصرف شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ نسبت I&O، هماچورى و اليگورى را گزارش کنيد زيرا پني‌سيلين در مقادير زياد نفروتوکسيک است.
ـ از آنجا که دارو در کليه داراى عملکرد ضعيف به آهستگى ترشح مي‌شود وجود هرگونه اشکال در سيستم کليوى بيمار را بررسى کنيد. مسموميت در اين موارد ممکن است به‌سرعت رخ دهد.
ـ بررسي‌هاى کبدي: ALT, AST.
ـ بررسي‌هاى خوني: RBC, WBC, زمان سيلان (Bleeding Time)، هموگلوبين، هماتوکريت.
ـ بررسي‌هاى کليوي: بررسى وجود پروتئين در خون، کامل ادرار.
ـ همزمان با شروع درمان به کمک کشت‌هاى ميکروبى حساسيت دارو را امتحان کنيد.
توصيه‌ها:
ـ دوره درمان را بعد از انجام آزمايشات کشت و حساسيت ميکروبى کامل کنيد.
ـ دارو را به‌طور عمقى در عضله تزريق کرده، از تزريق IV يا آسپيره کردن آن اجتناب ورزيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ آدرنالين، ساکشن، ست‌تراکئوستومى و تجهيزات لوله‌گذارى در ناى را قبل از مصرف دارو آماده کنيد.
ـ در صورت وجود اسهال به ميزان کافى آب به مريض برسانيد (۲ ليتر).
ـ از تست خراش براى بررسى حساسيت استفاده کنيد. اين تست معمولاً وقتى استفاده مي‌شود که پني‌سيلين تنها داروى انتخابى باشد.
ـ در ظرف‌هاى محکم نگهدارى کنيد و فرم تزريق را در يخچال قرار دهيد.
ارزيابى باليني:
پاسخ درمانى را با از بين رفتن تب، قرمزي، التهاب و درناژ چرک را ارزيابى کنيد.
الگوى دفع مدفوع را قبل و در طى دوره درمان ارزيابى کنيد.
ضايعات پوستى بعد از تجويز پني‌سيلين را که يک هفته بعد از قطع دارو ادامه يابند مورد دقت قرار دهيد.
وضعيت تنفسي: سرعت، کيفيت و وجود خس‌خس يا فشار در سينه را مورد توجه قرار دهيد.
ـ وجود آلرژى را قبل از درمان بررسى کنيد. واکنش به هرنوع دارو احتمال وجود حساسيت به پني‌سيلين را افزايش مي‌دهد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ بعد از اتمام دوره درمان شايد نياز به کشت ميکروبى باشد.
ـ گلودرد، تب، خستگى (مي‌تواند بيانگر عفونت همزمان باشد) را گزارش کنيد.
ـ اگر نسبت به پني‌سيلين حساسيت دارد، کارت هشدار پزشکى مربوطه را همراه داشته باشيد.
ـ اسهال را به پرستار گزارش دهيد.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
مثبت کاذب: گلوکز ادرار، پروتئين ادرار.
درمان حساسيت مفرط: دارو را قطع کنيد، راه‌هاى هوائى را باز نگه‌داريد، از اپي‌نفرين، آمينوفيلين، اکسيژن و کورتيکواستروئيد وريدى براى درمان آنافيلاکسى استفاده کنيد.