مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

همانند آلبومين انساني، با كشاندن مايع فضاى بينابينى به فضاى داخل عروقى باعث افزايش حجم پلاسما مي‌شود.

افزايش حجم پلاسما، پيشگيرى از آمبولي، ريوي، و ترمبور وريدي.

شوك:
بالغين: انفوزيون وريدى 500mL در طى 30-15 دقيقه، دوز كلى در 24 ساعت نبايد بيش از 20mL/kg شود، سپس دوزهاى بعدى به ‌آهستگى داده مي‌شود، اگر به‌مدت بيش از 24 ساعت داده مي‌شود بايد دوز دارو حداكثر 1ml/kg/day بشود و بيش از 5 روز مصرف نشود.
ترومبوز و آمبولي:
بالغين: انفوزيون وريدى 1000-500 ميلي‌ليتر در روز جراحي، سپس 500ml/day به‌مدت 3 روز، سپس 500ml از دارو هر 3-2 روز به‌مدت 2 هفته درصورت نياز داده مي‌شود.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، نارسائى كليوي، نارسائى احتقانى قلب (شديد)، ازدست دادن مقدار زيادى مايعات.
احتياطات: خونريزى حاد، حاملگى (در گروه C قرار دارد).

خوني: كاهش هماتوكريت، كاهش عملكرد پلاكت، افزايش زمان انعقاد و زمان سيلان.
پوستي: راش، كهير، خارش، انژيوادم، لرز، تب، گُرگرفتگي.
تنفسي: خس‌خس، تنگى نفس، برونكواسپاسم، ادم ريوي.
قلبى عروقي: افت فشارخون، ايست قلبي.
ادرارى تناسلي: نفروز اسموتيک، نارسائى کليوي، استاز.
گوارشي: تهوع، استفراغ، افزايش ALT, AST.
سيستميک: آنافيلاکسي

خونريزى حاد، حاملگى (در گروه C قرار دارد).

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ علائم حياتى هر ۵ دقيقه به مدت ۳۰ دقيقه.
ـ فشار وريد مرکزى در هنگام انفوزيون (مقدار طبيعى آن ۱۰ـ۵ سانتي‌متر آب است).
ـ دفع ادرارى هر ساعت يک‌بار؛ به افزايش دفع ادرارى که به‌طور شايعى ديده مي‌شود؛ توجه داشته باشيد، در صورت عدم افزايش دفع ادراري، دوز دارو را کاهش داده يا مصرف دارو را قطع کنيد.
ـ نسبت I&O و وزن مخصوص، اسمولاليته ادراري: در صورتي‌که وزن مخصوص خيلى پائين باشد، کليرانس کليوى پائين است و در اين حالت مصرف دارو را قطع کنيد.
توصيه‌ها:
ـ در ابتدا يک CROSS-MATCH انجام دهيد، چون ممکن است تزريق خون نيزصورت گيرد.
ـ در صورت تجويز، يک پروميت دکستران براى جلوگيرى از آنافيلاکسى مصرف شود.
روش تهيه / تجويز:
ـ در دماى ثابت ۳۰ـ۱۵ درجه سانتي‌گراد نگهدارى شود؛ قسمت‌هاى باقي‌مانده محلول را دور بريزيد، از يخ‌زدن محلول جلوگيرى کنيد.
ارزيابى باليني:
آلرژي: راش، کهير، خارش، خس‌خس، تنگي‌نفس، برونکواسپاسم، در صورت بروز اين حالات مصرف دارو را سريعاً متوقف کنيد.
افزايش حجم در گردش: افزايش تعداد نبض و تنفس، تنفس کوتاه، خس‌خس، سفتى قفسه صدري، درد قفسه صدري.
دهيدراتاسيون پس از انفوزيون: کاهش دفع ادراري، کاهش وزن مخصوص، افزايش دما، تورگور ضعيف پوستي، افزايش وزن مخصوص، خشکى پوست.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش کاذب: قند خون، پروتئين ادراري، بيليروبين، پروتئين تام.
تداخل با: تعيين گره خونى و عامل Rh و CROSS-MATCHING.