مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

پاسخ به استيل کولين را در GI فوقانى افزايش داده که سبب انقباض عضلات معده، شل شدن پيلور و قسمت‌هاى دئودنوم و افزايش حرکات بدون تحريک ترشح مي‌گردد.

پيشگيرى از تهوع و استفراغ حاصل از کموتراپي، اشعه، تأخير تخليه معدي، ريفلاکس معده به مري.

تهوع / استفراغ ناشى از شيمى درماني:
بالغين: تزريق وريدى ۲mg/kg هر ۲ ساعت، ۵ دوز، ۳۰ دقيقه قبل از انجام شيمي‌درمانى در صورت نياز هر ۳ـ۲ ساعت (تا ۵ دوز) قابل تکرار است.
تأخير در تخليه معدى (فلج ديابتيک):
بالغين: ۱۰mg خوراکى ۴ بار در روز ۳۰ دقيقه قبل از غذا يا به‌هنگام خواب به‌مدت ۲ تا ۸ هفته.
ريفلاکس معده به مري:
بالغين: خوراکى ۱۵ـ۱۰ mg چهار بار در روز ۳۰ دقيقه قبل از غذا.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط به اين دارو يا پروکائين يا پروکائين آميد، اختلالات صرعي، فئوکروموسيتوم، سرطان پستان، انسداد گوارشي.

دستگاه عصبى مرکزي: تسکين، خستگي، بي‌قراري، سردرد، بي‌خوابي، ديستوني، سرگيجه، خواب‌آلودگي.
گوارشي: خشکى دهان، يبوست، تهوع، بي‌اشتهائي، استفراغ.
ادرارى تناسلي: کامش ميل جنسي، ترشح پرولاکتين، آمنوره، گالاکتوره.
قلبى عروقي: کاهش فشارخون، تاکيکاردى فوق بطني.
پوستي: کهير، راش.

در حاملگى (در گروه B قرار دارد)، شيردهي، خونريزى گوارشي، CHF؛ بااحتياط مصرف شود.

داروهاى مخدر و خواب‌آور باعث تشديد Sedation مغزى مي‌شود؛ داروهاى آنتي‌کولينرژيک و مخدر باعث کاهش اثر تحريکى بر سيستم گوارشى مي‌شود؛ مصرف همزمان فنوتيازين‌ها و هالوپريدول باعث تشديد عوارض اکستراپيراميدال مي‌شود.

ملاحظات پرستاري:
توصيه‌ها:
ـ تزريق وريدى رقيق شده در صورتي‌که دوز مورد نظر کمتر از ۱۰ ميلي‌گرم است؛ در مدت ۲ دقيقه تجويز مي‌شود ۱۰mg يا بيشتر را مي‌توان در ۵۰ml يا بيشتر محلول سازگار رقيق ساخته و در مدت ۱۵ دقيقه تجويز کرد.
ـ ۵/۰ تا ۱ ساعت قبل از غذا براى جذب بهتر.
ـ آدامس، آب‌نبات سفت، جرعه‌هاى مکرر آب براى خشکى دهان.
روش تهيه / تجويز:
ـ در طول انفوزيون و با استفاده از ورق آلومينيومى دارو را از نور محافظت کنيد.
ـ آمپول‌ەاى بازشده را دور بي‌اندازيد.
ارزيابى باليني:
پاسخ درماني: برطرف شدن تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، احساس پري.
شکايت‌هاى گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، يبوست.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ اجتناب از رانندگى و ديگر کارهاى توأم با سانحه تا زمان تثبيت شدن درمان بيمار.
ـ پرهيز از مصرف الکل يا ديگر مضعف‌هاى دستگاه عصبى مرکزى که اثرات تخديرى دارو را تشديد مي‌نمايند.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: پرولاکتين، آلدسترون، تيروتروپين.