مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با سرکوب مهاجرت لکوسيت‌هاى پلي‌مورفو نوکلئر، فيبروبلاست‌ها، برگرداندن افزايش نفوذپذيرى عروقى و پايدارى ليزوزوم، التهاب را کاهش مي‌دهد.

التهاب شديد، شوک، نارسائى آدرنال، اختلالات کلاژن، آسم برونشيال حاد، پيشگيرى از آمپولى چربى در بيماران مبتلا به شکستگى استخوان؛ موارد تثبيت‌نشده مانند نفريت ناشى از لوپوس، آسيب‌هاى نخاعي، مولتيپل اسکلروز، و کنتراسپتيو طولاني‌مدت.

کريز آدرنال / التهاب (Highdose):
بالغين: ۳۰mg/kg به‌صورت وريدى طى مدت ۳۰ دقيقه، سپس هر ۶ـ۴ ساعت به‌مدت ۷۲ـ۴۸ ساعت تکرار شود.
کودکان: ۵/۰ mg/kg/day به‌صورت وريدي.
التهاب خفيف تا متوسط: ۴۰ـ۱۰ mg وريدى هر ۶ـ۴ ساعت.
موارد منع مصرف:
جنون، حساسيت مفرط، ترومبوسيتوپنى ايديوپاتيک، گلومرولونفريت حاد، آميبياز، عفونت قارچي، بيمارى برونشى غير آسمي، بچه‌هاى کوچکتر از ۲ سال، ايدز، سل.

پوستي: آکنه، بهبود ضعيف زخم، اکيموز، پتشي.
دستگاه عصبى مرکزي: افسردگي، گرگرفتگي، تعريق، سردرد، تغييرات خلقي.
قلبى عروقي: هيپرتانسيون، کولاپس عروقي، ترومبوفلبيت، آمبولي، تاکيکاردي.
خوني: ترومبوسيتوپني.
عضلانى اسکلتي: شکستگي، استئوپورز، ضعف.
گوارشي: اسهال، تهوع، اتساع شکمي، خونريزى گوارشي، افزايش اشتهاء، پانکراتيت.
چشم، گوش، حلق و بيني: عفونت قارچي، افزايش فشار داخل چشمي، تارى ديد.

در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، ديابت قندي، گلوکوم، استئوپورز، اختلالات تشنجي، کوليت اولسر، CHF، مياستنى گراويس، بيمارى کليوي، ازوفاژيت، اولسرپپتيک بااحتياط مصرف شود.

فورسمايد و ديورتيک‌هاى تيازيدى سبب تشديد خطر هيپوکالمى مي‌شوند؛ باعث افزايش تکثير ويروسى و عوارض جانبى واکسن‌هاى ويروسى زنده مي‌شود؛ فني‌توئين، فنوباربيتال، ريفامپين و ايزونيازيد و ريفامپين باعث افزايش متابوليسم کبدى و کاهش اثر دارو مي‌شوند.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ پتاسيم، قندخون، قند ادرار در زمان طولاني‌مدت؛ هيپوکالمى و هيپرگليسمي.
ـ توزين هفتگي، افزايش وزن بيش از ۵ پوند در هفته را به پزشک اطلاع دهيد.
ـ فشار خون هر ۴ ساعت، نبض؛ در صورت ايجاد درد سينه به پزشک اطلاع دهيد.
ـ نسبت I&O، مراقبت کاهش برون‌ده ادرارى و افزايش ادم باشيد.
ـ سطح کورتيزول پلاسما در طى درمان طولاني‌مدت (سطح طبيعى ۶۳۵ـ۱۳۸ nmoL/L واحد SI زماني‌که در ساعت ۸ صبح سنجيده شود).
توصيه‌ها:
ـ تزريق وريدى بعد از رقيق کردن با حلال مناسب، ۵۰۰mg يا کمتر در مدت ۱ دقيقه يا بيشتر تجويز شود. مي‌توان به‌صورت انفوزيون وريدى تجويز کرد.
ـ بعد از تکان دادن سوسپانسيون (تزريقي) مصرف شود.
ـ دوز دارو را سنجيده و کمترين دوز مؤثر را به‌کار بريد.
ـ تزريق عضلانى عميق در عضلات حجيم با استفاده از سر سوزن ۲۱G، با تغيير محل تزريق، در عضله دلتوئيد تزريق نشود.
ـ در يک دوز صبح هنگام براى جلوگيرى از سرکوب آدرنال مصرف شود، از تزريق زيرجلدى اجتناب شود زيرا احتمال آسيب بافتى وجود دارد.
ـ مصرف دارو با غذا يا شير براى کاهش علائم گوارشي.
ارزيابى باليني:
پاسخ درماني: تسهيل تنفس، کاهش التهاب.
عفونت: افزايش درجه حرارت، WBC، حتى بعد از قطع دارو؛ دارو علائم عفونت را مخفى مي‌کند.
از دست رفتن پتاسيم: بي‌حسي، خستگي، تهوع، استفراغ، افسردگي، پلي‌اوري، اختلال ريتم، ضعف ادم، هيپرتانسيون، علائم قلبي.
وضعيت رواني: خلق و خوي، تغييرات رفتاري، تهاجم.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ پلاک شناسائى مصرف کننده استروئيد را با خود حمل کند.
ـ در صورت کاهش پاسخ درمانى به پزشک اطلاع داده شود، تنظيم دوز ممکن است موردنياز باشد.
ـ مصرف دارو را به‌طور ناگهانى قطع نکند، در غير اين‌صورت کريز آدرنال مي‌تواند ايجاد شود.
ـ اجتناب از فرآورده‌هاى OTC: ساليسيلات‌ها، فرآورده‌هاى ضدسرفه حاوى الکل، ضدسرماخوردگي، مگر با نظارت پزشک.
ـ توضيح درباره علائم شبه کوشينگ.
ـ علائم نارسائى آدرنال: تهوع، بي‌اشتهائي، خستگي، سرگيجه، تنگي‌نفس، ضعف، درد مفصلي.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: کلسترول، سديم، قندخون، اسيداوريک، کلسيم، قند ادرار.
کاهش: کلسيم، پتاسيم، T3, T4, آزمايش جذب ۱۳۱Iتيروئيد، OHCSـ۱۷ ادراري، KSـ۱۷، PBI.
منفى کاذب: تست‌هاى آلرژى پوستي.