مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

آنتي‌كولينرژيك رقابتى با اثر مركزي.

پاركينسون، واكنش‌هاى اكستراپيراميدال ثانويه به دارو درماني.

بالغين: خوراكى 2 تا 6mg دو تا سه روز در روز، عضلاني/ وريدى 2mg هر 30 دقيقه درصورت نياز داده مي‌شود و حداكثر تا 8mg در 24 ساعت.
پاركينسون:
بالغين: خوراكى 2mg سه تا چهار بار در روز.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، گلوكوم با زاويۀ بسته، مياستنى گراويس، انسداد گوارشي/ادرارى تناسلي، مگاكولون، پپتيك اولسرى كه تنگى داده است.

دستگاه عصبى مركزي: سردرگمي، اضطراب، بي‌قراري، تشويش، توهم، سردرد، خواب‌آلودگي، افسردگي، گيجي، سرخوشي، فراموشي، ترمور.
چشم، گوش، حلق و بيني: تارى ديد، ترس از نور، گشادى مردمك، دشوارى بلع، ميدرياز.
قلبى عروقي: تپش قلب، براديكاردي.
گوارشي: خشکى دهان، يبوست، تهوع، استفراغ، ديسترس شکمى، ايلئوس پاراليتيک.
ادرارى تناسلى: تأخير در شروع ادرار، احتباس ادرارى.
عضلانى اسکلاتى: ضعف، کرامپ.
پوستى: راش، کهير، درماتوز.
ديگر موارد: افزايش درجه حرارت، گرگرفتگى، کاهش تعريق، هيپرترمى، کرختى انگشتان.

در حاملگى (گروه C)، سالمندان، شيردهى، تاکيکاردى، هيپرتروفى پروستات، ديس‌ريتمى، بيمارى کبدى و کليوى، سوءاستفاده داروئى، افت فشار خون، افزايش فشار خون، بيماران روانى و در بچه‌ها با احتياط مصرف شود.

مصرف همزمان داروهائى مانند فنوتيازين‌ها، TCA، آنتى‌هيستامين‌ها، کينيدين و ديزوپيراميد باعث تشديد خواص آنتى‌کولينرژيک اين دارو مى‌شوند. مصرف آنتى‌اسيدها و ديفنوکسيلات باعث کاهش جذب گوارشى دارو مى‌شوند.

ملاحظات پرستارى:
نسبت آزمايشگاهى:
ـ نسبت I&O، احتباس ادرارى علت شايعى براى کاهش دفع ادرارى است.
توصيه‌ها:
ـ فرم تزريقى دارو را در حالتى که مريض به پهلو خوابيده است بدهيد تا از افت فشارخون وضعيتى جلوگيرى شود.
ـ براى جلوگيرى از دل‌آشوبه با يا پس از غذا مصرف شود. مي‌توان با مايعات غير از آب مصرف نمود.
ـ براى جلوگيرى از خواب‌آلودگى روزانه در بيماران پارکينسونى در هنگام خواب مصرف شود.
ـ دوز تزريقى را به آرامى و در مدتى بالغ بر يک دقيقه بدهيد و مريض را حداقل به‌مدت يک ساعت پس از تزريق در بستر نگه‌داريد.
روش تهيه / تجويز:
ـ در دماى اتاق نگهدارى شود. خشکى دهان را با جويدن آدامس، نوشيدن جرعه‌هاى مکرر آب يا مصرف آب‌نبات برطرف مى‌کنيم.
ارزيابى بالينى:
علائم اکستراپيراميدال و پارکينسون:
عدم تعادل، سفتى عضلانى، حرکات خودبه‌خودى.
تأخير در ادرار کردن، احتباس ادرارى، در صورت بروز حالت اخير مثانه را لمس کنيد.
در بيماران پارکينسونى با کاهش اسپاسم عضلانى ممکن است ترمور بارزتر شود.
يبوست، در صورت وجود يبوست، خوردن آب و غذاهاى حجيم را افزايش دهيد و ورزش کنيد.
مقاومت داروئى در درمان بلندمدت، ممکن است به افزايش دوز دارو و يا تغيير آن نياز پيدا شود.
وضعيت روانى: عاطفه، خلق، دپرسيون دستگاه عصبى مرکزى، بدترشدن علائم منتال در مراحل اوليه درمان.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ از قطع ناگهانى دارو خوددارى کنيد، دوز دارو را به‌تدريج و در طى يک هفته کاهش دهيد.
ـ در صورت وجود خواب‌آلودگى، از رانندگى و ساير کارهاى مخاطره‌آميز امتناع کنيد.
ـ از مصرف ساير داروهاى OTC مثل داروهاى سرماخوردگى که حاوى الکل هستند و آنتى‌هيستامين‌ها جز با نظر پزشک امتناع کنيد.