مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

ضمن اتصال به گيرنده‌هاى درد مسيرهاى بالارونده درد در CNS را مهار کرده، آستانه درد را بالا برده احساس درد را تغيير مي‌دهد.

درد متوسط تا شديد.

بالغين: ۱۰۰ـ۵۰ mg هر ۴ـ۳ ساعت بسته به نياز فرد از راه خوراکي، مجموع دوز نبايد بيش از ۶۰۰mg/day باشد؛ و يا ۳۰mg از راه IM, IV يا SC ، هر ۴ـ۳ ساعت بسته به نياز فرد، مجموع دوز در اين راه نبايد بيش از ۳۶۰mg/day باشد.
موارد منع مصرف: افزايش حساسيت، اعتياد (به مخدرها).

عصبي: خواب‌آلودگي، گيجي، منگي، سردرد، سداسيون، سرخوشي، توهم.
گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، يبوست، کرامپ.
ادراري‌تناسلي: افزايش ميزان ادرا، ديزوري.
پوستي: راش، خارش، کبودي، گرگرفتگي، تعريق.
چشم، گوش، حلق و بيني: وزوز گوش، تاري‌ديد، ميوزيس، دوبيني.
قلبى ـ عروقي: طپش قلب، براديکاردي، تغيير فشارخون، تاکي‌کاردي، افزايش فشارخون (در دوزهاى بالا).
تنفسي: دپرسيون تنفسي.

در شخصيت اعتيادپذير، حاملگى (در گروه B قرار دارد) شيردهي، صدمه به سر يا افزايش فشار داخل جمجمه‌اي، MI (حاد)، بيماري‌هاى حاد قلبي، دپرسيون تنفسي، بيماري‌هاى کبدى و کليوي، بچه‌هاى کمتر از ۱۸ سال بااحتياط مصرف شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ نسبت I&O، کاهش دفع ادرار مي‌تواند بيانگر احتباس ادرار باشد.
ـ علائم سندرم قطع دارو را در بيماران معتاد به موادمخدر بررسى کنيد.
ـ آمبولى ريوي، آبسه، زخم و انسداد عروقى را بررسى کنيد.
توصيه‌ها:
ـ براى تزريق وريدى دارو را بدون رقيق کردن و يا با رقت ۵mg/ml در آب‌استريل تزريقى به‌کار بريد. ۵mg يا کمتر از اين دارو را در مدت يک دقيقه به بيمار بدهيد.
ـ اگر تهوع و استفراغ وجود داشت از ضداستفراغ‌ها استفاده کنيد.
ـ وقتى درد عود مي‌کند، فاصله بين دوزها را با توجه به پاسخ مريض تنظيم کنيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ در ظروف مقاوم به نور در دماى اطاق نگهدارى کنيد.
ـ حرکت مريض به کمک يک همراه انجام شود.
ـ اقدامات حفاظتي: نرده حافظ، چراغ خواب و گوشى دم دست را براى مريض فراهم کنيد. اقدامات حفاظتي.
ارزيابى باليني:
پاسخ درمانى را با کاهش درد مي‌توان ارزيابى کرد.
تغييرات CNS را با توجه به گيجي، خواب‌آلودگي، توهم، سرخوشي، از دست دادن هوشيارى و واکنش مردمک‌ها به نور ارزيابى کنيد.
براى ارزيابى واکنش‌هاى آلرژيک راش و خارش را در نظر داشته باشيد.
عدم عملکرد تنفسى را با توجه به ميزان دپرسيون تنفسي، کيفيت، سرعت و ريتم تنفس ارزيابى کرده، اگر سرعت تنفس کمتر از ۱۰ بار در دقيقه بود پزشک را خبر کنيد.
احتياج به درمان درد در وابستگى فيزيکى را ارزيابى کنيد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ نحوه گزارش علائم تغييرات عصبى و واکنش‌هاى آلرژيک را به بيمار ياد بدهيد.
ـ ياد‌آور شويد که اگر دارو در مدت زمان طولانى مورد استفاده قرار گيرد مي‌تواند باعث اعتياد گردد.
ـ علائم سندرم قطع مصرف مثل تهوع استفراغ، کرامپ، تب، اغما، بي‌اشتهائى را به مريض اطلاع دهيد.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: آميلاز
درمان مصرف بيش از حد دارو: تجويز 0.2.08 نارکان به‌صورت وريدي، اکسيژن، مايعات وريدي، تنگ‌کننده عروقي.