مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

کمك به فشار انكوتيك، كه حجم خون در گردش را افزايش مي‌دهد.

اصلاح ميزان پلاسما در سوختگي‌ها، هيپربيليروبينمي، شوك، هيپوپروتئينمي، عفونت‌هاى واريسلا زوستر (آبله‌مرغان، زونا ـ درمان نگهدارنده).

سوختگي:
بالغين: ابتدا، دادن وريدى محلول 5% دارو تا رسيدن آلبومين پلاسما به حد 30 تا 50g/l و پس از 24 ساعت، محلول 25%.
شوك:
بالغين: 500ml محلول 5% دارو هر 30 دقيقه برحسب نياز.
بچه‌ها: در موارد غيراورژانس 1/2 - 1/4 دوز بالغين.
هيپوپروتئينمي:
بالغين: 1000 تا 2000ml از محلول 5% روزانه، حداكثر 5 تا 10ml/min يا 25 تا 100g از محلول 25% روزانه حداكثر تا 3ml/min، كه ميزان برحسب پاسخ مريض مشخص مي‌شود.
هيپربيليروبينمي/ اريتروبلاستوز جنيني:
نوزادان: IV،1g از محلول 25%، 2-1 ساعت قبل از ترانسفوزيون.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، نارسايى احتقانى قلب، كم‌خونى شديد.

گوارشي: تهوع، استفراغ، افزايش ترشح بزاق.
پوستي: راش، كهير.
دستگاه عصبى مركزي: تب، لرز، برافروختگي، سردرد.
تنفسي: تغيير در تنفس، ادم ريوي.
قلبى - عروقي: افزايش بيش از حد مايع، اُفت فشار، تاكيكاردي.

در كاهش جذب نمك، كاهش ذخيره قلبي، عدم کمبود آلبومين، بيمارى کبدى و کليوي، حاملگى (گروه C) با احتياط مصرف شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ مطالعات خوني: هماتوکريت، هموگلوبين؛ در صورت کاهش پروتئين ممکن است تنگي‌نفس، هيپوکسى رخ دهد.
ـ کاهش فشارخون، نبض و تنفس نامنظم، سرعت تزريق دارو.
ـ نسبت I&O: دفع ادرارى ممکن است کاهش يابد.
ـ در صورت افزايش حجم، فشار وريدى مرکزى و فشار گوه‌اى ريوى افزايش مي‌يابند.
توصيه‌ها:
ـ تزريق وريدى به آهستگى صورت مي‌گيرد تا از افزايش ناگهانى حجم مايع جلوگيرى شود، محلول ۵% با سرعت ۱۰ml/minـ۵ و محلول ۲۰% با سرعت ۳ml/minـ۲؛ در کودکان با نصف اين سرعت تجويز مي‌شود.
ـ براى تزريق در نرمال سالين يا DW 5% رقيق کنيد. بدون رقيق کردن نيز داده مي‌شود؛ از پمپ انفوزيون استفاده کنيد.
ـ تا ۴ ساعت پس از بازکردن مصرف شود.
ـ در مبتلايان به ادم مغزى بعد از تزريق آلبومين، از دادن مايعات تا ۸ ساعت بعد خوددارى شود.
روش تهيه / تجويز:
ـ دادن مايعات کافى قبل و در زمان درمان.
ـ نوع آلبومين را چک کنيد. بعضى در دماى اتاق و بعضى بايد در يخچال نگهدارى شوند.
ارزيابى باليني:
پاسخ درماني: افزايش فشار خون، کاهش ادم، افزايش آلبومين سرم.
آلرژي: در صورت بروز تب، راش، خارش، برافروختگي، کهير، تهوع، استفراغ و افت فشار خون، انفوزيون دارو را قطع و اگر درمان دوباره شروع شد، از محلول جديد استفاده مي‌کنيم.
چک کردن فشار وريدى مرکزي:
وريدهاى گردنى برجسته نشانگر افزايش حجم در گردش است. تنگى نفس، هيجان، بي‌خوابي، رال‌هاى ريوي، سرفه‌هاى آغشته به خون، و سيانوز نشانگر افزايش حجم ريوى است.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش کاذب: الکالين فسفاتاز.