مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با داشتن اثرات مينرالوكورتيكوئيدى قوى و فعاليت گلوكوكورتيكوئيدى ضعيف سبب افزايش بازجذب آب و سديم، و دفع پتاسيم و هيدروژن از لوله‌هاى كليوى مي‌شود.

نارسائى آدرنال، سندرم آدرنوژنيتال توأم با دفع نمك.

بالغين: خوراكى ۱/۰ـ۲/۰ mg روزانه (محدوده مقدار مصرف از 1/0 mg سه‌بار در هفته تا ۲/۰ mg در روز است).
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، گلومرولونفريت حاد، آميبياز، سايكوز، عفونت كنترل‌نشده، سندرم كوشينگ.

دستگاه عصبى مركزي: گُرگرفتگي، تعريق، سردرد.
قلبى عروقي: افزايش فشارخون، كلاپس عروقي، ترومبوفلبيت، آمبولي، تاكيكاردي.
اسكلتى عضلاني: شكستگي، استئوپروز، ضعف.

در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، شيردهي، استئوپوروز، CHF، با احتياط مصرف شود.

آمفوتريسين B و مدرهاى تيازيدى باعث تشديد هيپوکالمى مي‌شوند؛ باعث کاهش اثر داروهاى پائين‌آوردند قند خون مي‌شود؛ باعث اثر وارفارين مي‌شود، ايندوماستين و ايبوپروفن باعث تشديد اثر و از وپرسورى آن مي‌شود؛ ريفامپين و فني‌توئين باعث افزايش متابوليسم و کاهش اثر دارو مي‌شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ پتاسيم در درمان طولاني‌مدت؛ امکان دارد هيپوکالمى ايجاد شود.
ـ کنترل روزانه وزن: افزايش وزن بيش از ۵ پوند در هفته را به پزشک اطلاع دهيد.
ـ فشار خون هر ۴ ساعت، نبض؛ در صورت ايجاد درد سينه به پزشک اطلاع دهيد.
ـ نسبت I&O؛ مراقبت کاهش برون‌ده ادرارى و افزايش ادم باشيد.
توصيه‌ها:
ـ دوز دارو را بسنجيد و از کم‌ترين دوز مؤثر استفاده کنيد.
ـ براى کاهش علائم گوارشى دارو با غذا يا شير مصرف شود.
ـ در بيمارانى که بيمارى بافت استخوانى دارند براى جلوگيرى از ايجاد شکستگى بايد به‌هنگام حرکت کردن به آنها کمک شود.
ارزيابى باليني:
کاهش پتاسيم: بي‌حسي، خستگي، تهوع، استفراغ، افسردگي، پلي‌اوري، اختلال ريتم، ضعف.
ادم، افزايش فشارخوون، علائم قلبي، پلاک شناسائى مخصوص.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ به مريض گفته شود که پلاک مصرف استروئيد را با خود حمل کند.
ـ مصرف اين دارو را به‌طور ناگهانى قطع نکند.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: پتاسيم، سديم.
کاهش: هماتوکريت.