مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

منقبض نمودن عضلۀ شعاعى عنبيه، اسپاسم عضلأ مژگانى و عميق كردن اتاقك قدامى چشم.

به‌صورت داخل چشمى به‌عنوان ميوتيك در جراحى چشم، مصرف موضعى در گلوكوم زاويه باز يا بسته (مخصوصاً درصورت عدم تحمل يا مقاومت به پيلوكارپين).

جراحى چشم:
بالغين: چكاندن 0/5ml (داخل چشمي) از محلول 1% در اتاقك قدامى چشم (اين كار توسط پزشك انجام شود) براى ايجاد حالت ميوز در زمان جراحي.
گلوكوم:
بالغين: چكاندن 2-1 قطره (موضعي) از محلول 3%-0/75%، دو تا سه‌بار در روز؛ از پماد روزى دو بار استفاده شود.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، وقتى كه ميوزيس يك پديدۀ نامطلوب باشد و در سائيدگى سطح قرنيه آيريتيت حاد.

(اغلب عوارض درصورت جذب سيستميك دارو).
قلبى عروقي: افت قابل ملاحظۀ فشارخون، برادي‌كاردي، سردرد.
گوارشي: تهوع، استفراغ، ناراحتى شكمي، اسهال، ترشح بزاق.
چشم، گوش، حلق و بيني: تارى ديد، درجات متفاوتى از ميوپيا، كاهش قدرت تميز در هواى تاريك، بالا رفتن خفيف دماى ملتحمه، تغيير در ديد دور بيمار، کاهش ديد شبانه، درد چشم.
تنفسي: حملات آسم

در براديکاردي، بيمارى عروق کرونر، هيپرتيروئيدي، آسم، حاملگي، انسداد دستگاه گوارشى يا انسداد ادراري، زخم پپتيک، پارکينسونيسم، صرع و در پريتونيت با احتياط مصرف شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس، فشار خون.
توصيه‌ها:
ـ بلافاصله از محلول آماده شده استفاده کنيد و قسمت‌هاى باقي‌مانده را دور بريزيد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ تا هرگونه تغيير در بينائي، تارى يا از دست دادن بينائي، مشکل تنفسي، عرق کردن و گرگرفتگى را گزارش کند.
ـ با فشار بر روى مجراى اشکى (کانتوس داخلي) ميزان جذب سيستميک به حداقل مي‌رسد. بهتر است بيمار اضافه دارو را با دستمال پاک کند و پلک‌ها را به‌هم فشار ندهد.
ـ ممکن است در گلوکوم به درمان طولاني‌مدت با دارو نياز پيدا شود.
ـ که اختلال تطابق به تاريکى و تارى ديد با استفاده مکرر از دارو کاسته مي‌شود.
ـ که در چند روز اول پس از استفاده از دارو رانندگى نکنند.