مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

كاهش بازجذب استخوانى و كاهش ميزان كلسيم خون؛ افزايش رسوب كلسيم در استخوان.

هيپركلسمي، استئوپروز پس از يائسگي، بيمارى پاژه.

بالغين: زيرجلدي/عضلانى 100IU روزانه، دوز نگهدارنده، براى بيمارى پاژه 50 تا 100IU روزانه يا يك روز درميان.
هيپركلسمي:
بالغين: عضلانى 4 تا 8IU/kg هر 12-6 ساعت.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، بچه‌ها، شيردهي.

پوستي: راش، خارش لوب‌هاى گوش، ادم انگشتان.
دستگاه عصبى مركزي: سردرد، گُرگرفتگي، تتاني، لرز، ضعف، گيجي.
ادرارى تناسلي: ديورز.
گوارشي: تهوع، اسهال، استفراغ، درد شكمي، احساس مزه‌ شوري.
عضلانى اسكلتي: تورم، سوزش دست‌ها.

در بيمارى کليوي، استئوپروز، آنمى بدخيم، سندرم زولينجر اليسون و در حاملگى (گروه C)، در بيمارى پياژه (افزايش احتمال کارسينوماى استخوان) با احتياط مصرف شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
BUN، کراتينين، اسيد اوريک، کلر، الکتروليت‌ها، pH ادراري، کلسيم ادراري، منيزيم، فسفاتاز، کامل ادرار، ايجاد آنتي‌بادى برعليه کلسيم (کلسيم بايد در حد ۱۰ـ۹ mg/dL، ويتامين D در حد ۱۳۵ ـ ۵۰ IU/dL حفظ شود)، الکالن فسفاتاز.
ـ از آنجائى که سريعاً مسموميت ايجاد مي‌گردد، افزايش ميزان دارو بايد بررسى گردد.
ـ ادرار از نظر سديمان و وجود سيلندر.
توصيه‌ها:
ـ پس از تست، دوز IU/mL ۱۰، يک دهم ميلي‌ليتر از دارو به شکل داخل درمى تزريق گردد؛ فقط در صورت در دسترس بودن اپي‌نفرين و وسايل اورژانسى (احياء) استفاده شود.
ـ در صورتى ‌که حجم تزريق بيش از ۲mL است در عمق توده‌هاى عضلانى تزريق شود و محل تزريق را عوض کنيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ در محفظه‌هاى مقاوم به نور و در يخچال نگهدارى شود.
ـ در صورت نياز محدوديت مصرف سديم و پتاسيم را اعمال کنيد.
ارزيابى باليني:
علائم گوارشي، پلي‌اوري، گرگرفتگي، تورم سر، احساس سوزش، سردرد؛ ممکن است مبين افزايش کلسيم خون باشند.
وضعيت غذائي: منابع غذائى حاوى ويتامين D (شير و بعضى از مواد غذائى دريائي)، کلسيم (فرآورده‌هاى لبني، سبزيجات)، فسفات‌ها.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ از مصرف داروهاى OTC امتناع شود.
ـ در صورتي‌ که مريض خودش تزريق را انجام مي‌دهد، روش تزريق زيرجلدى را به او آموزش دهيد