مدیکال نت - دانشنامه داروهای پزشکی

با افزايش مدت پتانسيل‌عمل و دوره تحريک‌پذيرى مؤثر باعث کاهش تحريک‌پذيرى ميوکارد مي‌شود.

P.V.C، فيبريلاسيون دهليزي، PAT، تاکيکاردى بطنى مزمن (بدون بلوک کامل قلبي)، ديس‌آريتمى دهليزي، ريتم جانکشنال.

فيبريلاسيون دهليزى / فلوتر:
بالغين: خوراکى ۲۰۰mg هر ۳ـ۲ ساعت در ۸ـ۵ نوبت ممکن است هر روز دوز افزايش يابد تا يک ريتم سينوسى ثبت شود حداکثر ۴g/day فقط بعد از ديژيتاليزاسيون است. سپس ۳۰۰ـ۲۰۰ mg براى ۴ـ۳ بار در روز تجويز مي‌شود.
تاکيکاردى بطنى حمله‌اى (PVT):
بالغين: خوراکى ۶۰۰ـ۴۰۰ mg هر ۳ـ۲ ساعت تا پايان حمله، سپس ۳۰۰ـ۲۰۰ mg، سه تا چهار بار در روز.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، ديسکرازى خوني، بلوک قلبى شديد، مياستني‌گراويس.

دستگاه عصبى مرکزي: سردرد، گيجي، حرکات غيرارادي، تيرگى شعور، سايکوز، بي‌قراري، تحريک‌پذيري، سنکوپ، تحريک.
چشم، گوش، حلق و بيني: وزوز گوش، تاري‌ديد، کاهش شنوائي، گشادى مردمک، آشفته‌شدن ديدنى رنگ‌ها.
گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، اسهال، مسموميت کبدي.
قلبي‌عروقي: افت فشارخون، براديکاردي، PVC، بلوک قلبي، کلاپس قلبى عروقي، ايست قلبي.
خوني: ترومبوسيتوپني، کم‌خونى هموليتيکي، آگرانولوسيتوز، کاهش پروترومبين خون.
تنفسي: تنگي‌نفس، مهار تنفسي.
پوستي: راش، کهير، آنژيوادم، تورم، حساسيت به نور.

در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، شيردهي، بچه‌ها، بيمارى هوچکين، عدم تعادل پتاسيم، بيمارى کبدي، CHF، مهار تنفسى بااحتياط مصرف شود.

آميودارون باعث افزايش سطح سرمى و افزايش خطر بلوک قلبى مي‌شود؛ باعث افزايش سطح ديگوکسين (تا ۵۰%) مي‌شود؛ رزرپين، فنوتيازين‌ها و داروهاى آنتي‌کولينرژيک باعث تشديد عوارض آنتي‌کولينرژيک مي‌شود، داروهاى ضدتشنج باعث افزايش متابوليسم و کاهش سطح سرمى آن مي‌شوند؛ بي‌کربنات سديم، مهارکننده‌هاى کربنيک آنهيدراز و مصرف طولانى آنتي‌اسيدها باعث کاهش دفع کليوى آن مي‌شوند؛ مصرف همزمان وراپاميل باعث تشديد اثر هيپوتانسيو مي‌شود؛ باعث تشديد خطر خونريزى ناشى از وارفارين مي‌شود.

ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ ECG را به‌طور مداوم براى تعيين و افزايش PR يا قطعه QRS بررسى کنيد اگر اين نشانه‌ها گسترش يافتند مصرف دارو را قطع کنيد يا دوز دارو را کاهش دهيد.
ـ سطح خونى دارو (سطح درمانى mg/ml 2-6 است).
ـ فشارخون را به‌طور پيوسته از نظر نوسانات بررسى کنيد.
توصيه‌ها:
ـ بعد از رقيق کردن ۸۰mg از دارو در دکستروز ۵ درصد آن را به ميزان ۱۶mg يا کمتر در بيشتر از يک دقيقه به بيمار انفوزيون وريدى کنيد. از پمپ انفوزيون استفاده کنيد.
ـ تزريق عضلانى را در دلتوئيد انجام دهيد و براى جلوگيرى از تجويز داخل عروقى دارو، آسپيره کنيد.
ارزيابى باليني:
مسموميت با دارو: وزوز گوش، سردرد، تهوع، گيجي، تب، سرگيجه، لرزش، دارو ممکن است منجر به از بين رفتن شنوائى گردد.
تعداد ضربان قلب و تعدد، ريتم و مشخصات تنفس را به‌طور پيوسته ارزيابى کنيد.
وضعيت تنفسي: تعداد و ريتم تنفس را اندازه‌گيرى کرده و ريه‌ها را از نظر وجود رال ارزيابى نمائيد.
اثرات CNS: گيجي، تيرگى شعور، سايکوز، پارستزي، تشنج، در صورت بروز اين علائم مصرف دارو را بايد قطع کرد.
ريه‌ها را سمع کنيد رال‌هاى دوطرفه ممکن است در بيمار دچار نارسائى احتقانى قلب شنيده شوند.
در صورت افزايش تعداد تنفس و تعداد نبض مصرف دارو بايد قطع شود.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: CPK.
درمان مصرف بيش از حد دارو: تهويه مکانيکي، انجام ECG، تجويز دوپامين در صورت مهار گردش خون، تجويز ديازپام يا تيوپنتال براى تشنج.